UNESCO, 1972 yılında imzalanan maddi kültür varlıklarını ve sit alanlarını korumaya yönelik Dünya Kültürel ve Doğal Mirasın Korunması Sözleşmesi’nden hemen sonra, sözlü kültür ortamında yaratılan ve yaşatılan kültür varlıklarının da korunması yönünde girişim başlatmış; 2003 yılında Somut Olmayan Kültürel Mirasın Korunması Sözleşmesi kabul edilmiştir. 2003 Sözleşmesi sayesinde, somut olmayan kültürel mirasın çok sayıda ve zengin çeşitlilikteki bileşenleri; kültürel kimlik, yaratıcılık ve farklılığın temel kaynakları olarak resmen kabul edilmektedir. Somut olmayan kültürel miras toplulukların, grupların ve kimi durumlarda bireylerin, kültürel miraslarının bir parçası olarak tanımladıkları uygulamalar, temsiller, anlatımlar, bilgiler, beceriler ve bunlara ilişkin araçlar, gereçler ve kültürel mekânlar anlamına gelir. Somut olmayan kültürel miras, tanım gereği nesne merkezli olmaktan ziyade insan odaklıdır. Somut olmayan kültürel mirasın aktarılmasında taşıyıcı işlevi gören dille birlikte sözlü gelenekler ve anlatımlar; gösteri sanatları; toplumsal uygulamalar, ritüeller ve şölenler; doğa ve evrenle ilgili bilgi ve uygulamalar; el sanatları geleneği somut olmayan kültürel mirasın alanları olarak UNESCO sözleşmesinde belirlenmiştir. 2007 yılında somut olmayan kültürel miras müze tanımı içerisine de girmiş; somut mirasın yanında somut olmayan mirasın topluma aktarılması, korunması ve araştırılması önemli görülmüştür. Anılan sözleşmede bütün bu alanlardaki yapılacak işler ve öngörülen politikalar içinde bu mirasın arşivlenmesi ve müzelenmesi üzerinde de özellikle durulmaktadır. SOKÜM sözleşmesi koruma ve eğitime odaklı şekilde hazırlanmıştır. Korumanın ve farkındalık oluşturmanın, eğitim aracılığında gerçekleştirilebileceğine değinmektedir. Bu mirasın araştırılması, belgelenmesi, muhafaza edilerek sergilenmesine yönelik eğitim aracılığıyla müzelere büyük bir rol düşmektedir. Peki müzelerde somut olmayan kültürel mirasa yönelik ne tür etkinlikler yapılmaktadır? Somut olmayan kültürel mirasa yönelik eğitim etkinliklerinin müzelerde yeterince, ne kadar yer bulduğu konusunda alandaki akademik yayınların az olduğu görülmektedir. Bu çalışmanın amacı, somut olmayan kültürel mirasın müzelerdeki uygulamalarının anlaşılmasına İstanbul Oyuncak Müzesi örneğinde katkıda bulunmaktır. Çalışmada, İstanbul Oyuncak Müzesi’nin somut olmayan kültürel mirasın korunması sözleşmesinde belirtilen alanlardaki eğitim etkinlikleri tespiti edilerek incelenmektedir. Çalışma verileri alanyazın taraması ve görüşme verilerine dayanmaktadır.