Kiplik, Aristo'dan beri üzerine araştırmalar yapılan ve günümüzde dahi oldukça tartışmalı olan dilbilim konularından biri olarak karşımıza çıkmaktadır. Birçok araştırmada çeşitli yöntem ve bakış açıları kullanılarak ele alınmış olmasına rağmen kiplik genel olarak konuşmacının tümce ile ifade edilen önermeye ilişkin tutumu veya görüşü olarak tanımlanmaktadır. Hem zaman hem de görünüş ile ilişkilidir. Kiplik, kip ekleri, kip eylemler, kip zarflar, edatlar ve/ya tonlama vasıtasıyla dil içerisinde ifade edilebilmektedir. Ayrıca, dile bağlı olarak tek bir biçim birden fazla kiplik anlamı içerebilmektedir. Bunun yanı sıra kipliğin bazı alt kategorileri Kiplik Yaklaşımları Üzerine Genel Bir Bakış 1161 www.turkishstudies.net/language ve öznel / nesnel alt türleri de bulunmaktadır. Bütün bunlar, kipliği keşfedilmesi zor bir dilbilgisi kategorisi haline getirmektedir. Konunun karmaşıklığı nedeniyle farklı araştırmacılar kipliğe yaklaşım konusunda değişik yollar izlemektedir. Biz bu çalışmada gerek alanyazından alıntıladığımız gerek kendi verdiğimiz Türkçe ve İngilizce örnekler ile araştırmacıların bakış açılarını somutlaştırarak kipliğe ilişkin üç temel yaklaşımın karşılaştırmalı olarak genel bir tartışmasını sunmayı amaçlıyoruz. Bu doğrultuda çalışmamızda odaklanacağımız üç temel kiplik görüşü (i) Palmer (1986, 2001) ve Givón’da (1995) verilen tipolojik görüş, (ii) Papafragou'nun (2000) edimbilimsel görüşü ve (iii) Portner'ın (2010) filolojik görüşü olacaktır. Çalışmamızdaki tartışmalar, kipliğin karmaşık bir konu olduğunu; sözdizimi, anlambilim ve edimbilim ile yakından ilişkili olduğunu göstermektedir. Farklı yaklaşımlar ve görüşler, kipliği birçok farklı şekilde anlamaya katkıda bulunmaktadır.