YERYÜZÜNDEN DERİNLEMESİNE BİR BAKIŞ AÇISI İLE 25. GÜNEŞ DÖNGÜSÜNÜN YÜKSELEN DÖNEMİNDE UZAY HAVASI SÜREÇLERİNİN ANALİZLERİ


Tezin Türü: Yüksek Lisans

Tezin Yürütüldüğü Kurum: Yıldız Teknik Üniversitesi, Fen-Edebiyat Fakültesi, Fizik Bölümü, Türkiye

Tezin Onay Tarihi: 2024

Tezin Dili: Türkçe

Öğrenci: Hasan Şafak ERDAĞ

Danışman: Zehra Can

Özet:

Uzay havası, Güneş olaylarının güneş sistemindeki bölgede başlattığı çeşitli süreç ve etkilerin bütünüdür. Özellikle Güneş’ten atılan güneş plazması Dünya’da ve manyetik alanında jeomanyetik fırtına denilen bozulmalar oluşturur. Bunun sonucunda uydular, iletişim, navigasyon ve hatta yaşam olumsuz olarak etkilenebilir. Bu tez çalışmasında güneşten başlayan bir olayın zincirleme süreçler oluşturarak Dünya yüzeyinde herhangi bir etki oluşturması ve bu etkinin ne kadar büyük olabileceği üzerine çalışıldı. Tüm süreçleri kapsayacak şekilde incelenilen alan beş bölgeye ayrılmıştır. Sırasıyla Güneş ve gezegenler arası ortam, manyetosfer, ekzosfer, atmosferik katmanlar ve son olarak troposfer ve yer olacak şekilde beş farklı bölgedeki uzay havası süreçleri analiz edildi. İstatistiksel yöntemler olan çoklu doğrusal regresyon, lojistik regresyon, korelasyon yöntemleri uzay havasındaki süreçlere uygulandı. Modellemeler Excel, SPSS aracılığı ile xvi yapılırken ayrıca R ve Python programlama dilleri kullanılarak çalışma zenginleştirildi. Veri analizlerinin yanı sıra Maxwell-Boltzmann dağılımları, atmosferik kaçış hızı gibi teorik ve matematiksel çalışmalar sürece dahil edildi. Araştırma 25. güneş döngüsünün yükselen dönemi olan 2021-2022 yıllarını kapsamaktadır. Her bölgede elde edilen en önemli sonuçlar sırasıyla: 82 jeomanyetik fırtına tespit edilerek çoklu doğrusal regresyon modelleri ile jeomanyetik fırtına sırasında hızın artması hem fırtına gücünü hem de fırtına süresini uzattığı, yük yoğunluğunun da fırtınaya tam tersi etki yaptığını, ekzosfere güneş parçacıkların girdiği gibi atmosferik parçacıkların da uzaya kaçtığı, atmosferik kaçış için üç farklı yöntem ile oksijen iyonunun uzaya büyük miktarda sızdığı ve Dünya manyetik alanının her zaman dünyayı koruyan bir kalkan görevi görmediği, optik fenomenlerden STEVE’in oluşum zamanları için literatüre yeni bir lojistik regresyon modeli önerip iyonosferik fenomen kullanılabileceği, ozon ve atmosferik parçacıklar ve buradan da yer yüzeyinin günlük sıcaklıkları arasında korelasyonlar olduğu bu tez çalışmasında ortaya koyuldu. Tez sürecinde bahsedilen beş bölgedeki olaylara birçok farklı çalışmalar yapılarak literatüre yeni sonuçlar kazandırıldı. Böylece uzay havasındaki bir olayın zincirleme süreçler oluşturduğu ve yer yüzeyine kadar ki bölgeyi etkilediği gösterildi. Anahtar Kelimeler: Uzay havası, güneş aktivitesi, jeomanyetik fırtına, atmosferik kaçış, istatistiksel model.