Öz: Amaç: Bu çalışmada XX. yüzyılın öncü bestecilerinden biri olan L. Berio’ nun 1958-2002 tarihleri arasında yazdığı on dört Sequenza’ dan No.1 ve No. 9a’ nın analitik çerçevede incelenmesi ve bestecinin bu iki eserdeki müzik dilinin ortaya konması amaçlanmaktadır. Yöntem: Bu çalışmada solo çalgılar için yazılan Sequenza’ ların bestelenme süreçlerine dair genel bilgiler verilmekte, No.1 ve 9a’ nın farklılık ve benzerlikleri karşılaştırmalı olarak sunulmaktadır. Eserlerin partisyonları üzerinden yapılan inceleme ve serinin diğer parçaları da göz önünde bulundurularak edinilen veriler ile bestecinin kompozisyonel ve estetik anlayışı hakkında çıkarımlar elde edilmeye çalışılmıştır. Bulgular: Berio’ nun on dört Sequenza’ sında olduğu gibi No.1 ve 9a’da da çalgı ve yorumcu ilişkisi ön plandadır. Bu açıdan çalgının idiyomatik yapısı ve virtüözite üst bir seviyede sergilenmektedir. Tını, efekt ve dinamik kullanımı kompozisyon bütünlüğünün ayrılmaz öğeleridir. Bu öğeler yatay ve dikey ses alanları ile iç içe geçen katmanlar yaratmaktadır. Bu katmanlar, sürekli değişkenlik gösteren (kaleidoskopik) materyallerle esere organik bir akıcılık kazandırmaktadır. Sequenza 1 ve 9a besteleniş tarihleri açısından bestecinin stil farklılıklarını yansıtmaktadır. Sonuç: Berio’ nun müzik dili, iç içe geçen katmanların yarattığı farklı boyutların algılanması, eserlerdeki bütünlüğün ve kompozisyondaki organik gelişimin kavranması bestecinin ifadesiyle “polifonik dinleme üslubu” ile yaklaşıldığında, çok daha iyi anlaşılmaktadır. Elde edilen veriler, eserdeki müzikal dili kavradığımızda, hem analitik hem de performans açısından daha iyi yorumlanabileceğini göstermektedir.

Anahtar Kelimeler: Berio, Sequenza, Kaleydoskop, Polifonik Dinleme Üslubu, Serbest Atonalite