Yapılan araştırmanın amacı; ergenlerde gözlenen boyun eğici davranışların onların problem çözme yaklaşımları üzerindeki etkisi sınamaktır. İlişkisel tarama yönteminin kullanıldığı çalışmaya %56,7 ’si kız, %43,3’ü erkek 763 ortaöğretim öğrencisi katılmıştır. Veri toplama aracı olarak Kişiler arası Problem Çözme Envanteri ve Ergen Boyun Eğicilik Ölçeği kullanılmış, verilerin analizinde yapısal eşitlik modellemesi yöntemi kullanılmıştır. Araştırmanın sonunda ergen boyun eğiciliği ile problem çözme yaklaşımları arasında pozitif anlamlı ilişki gözlenmiştir (β=.474; p<.05). Ergen boyun eğiciliğinin problem çözme yaklaşımları puanlarındaki toplam değişimin %22’sini açıklamaktadır. Bununla birlikte; ergen boyun eğiciliği problemlere olumsuz yaklaşımın (β=.582; p<.05), kendine güvensizliğin (β=.687; p<.05) ve sorumluluk almamanın (β=.351; p<.05) anlamlı yordayıcısıdır. Buna karşılık ergen boyun eğiciliğinin ısrarcı-sebatkar yaklaşımı (β=-.009; p>.05) ve yapıcı problem çözmeyi (β=-.039; p>.05) anlamlı düzeyde yordamadığı görülmüştür.
Purpose of the study is to check the effect of submissive behavior observed in adolescents on their approaches to solving problems. 763 secondary school pupils (56.7% female and 43.3% male) participated in the research which was done by the relational screening method. Interpersonal Problem -Solving Inventory and Adolescent Submissiveness Scale were used to collect data and to analyze them they used structural equation modeling method. At the end of the study, a positive relationship was observed between adolescent submissiveness and problem-solving approaches (β = .474; p <.05). Adolescent submissiveness is 22% out of the total change in problem-solving approach scores Nevertheless, adolescence submissiveness is a significant predictor of a negative approach to problems (β = .582; p <.05), self-confidence (β = .687; p <.05), and lack of responsibility (β = .351; p < .05). However, it was seen that adolescent submissiveness did not significantly predict insistent-persistent approach (β=-
