Cumhuriyet dönemi ulusal kültür politikaları kapsamında tüm alanlarda olduğu gibi güzel sanatlar alanında da yenilikçi hareketler yapılmıştır. Osmanlı İmparatorluğu Döneminde kurulan Sanayi-i Nefise Mektebi’nde heykel alanında çalışmalar yapılsa da gerek teknik gerek de plastik olarak çağı yakalayan işler üretilmemekteydi. Dünya standartlarında üretim yapabilen heykelcisini yetiştirmek amacında olan genç cumhuriyet, modern sanat alanında güçlü çalışmalar yapan ve 1933 yılında iktidara gelen Nasyonel Sosyalist anlayış sonrasında pekçok modern sanatçı gibi ülkesinde çalışmaları kısıtlanan ünlü Alman heykelci Rudolf Belling’i ülkeye davet eder. Profesör Belling 1937 itibariyle Türkiye’yeden gelen teklifi kabul eder. 30 yıl sürecek olan ve Türk heykel tarihi için dönüm noktası kabul edilen eğitimcilik günlerine başlayan Belling tüm eğitim sistemini değiştirir. Yeniden organize ettiği atölye sistemi ve eğitim anlayışı ile iç ve dış mekanlarda da hem modern heykel üreten hem de anıt çalışmalarını gerek tasarlayan gerek de uygulayabilen yeni kuşak heykelciler yetiştirmiştir. Bu çalışma, Belling atölyesi öğrencilerini bir araya getirerek 1950 sonrasında Akademi’de atölyelerin bölünmesine kadarki sürede yetişen sanatçıları bir arada kısaca ele alır.