YEGAH MÜZİKOLOJİ DERGİSİ, cilt.8, sa.3, ss.2165-2177, 2025 (Scopus)
Keman, tarih boyunca değişen müzikal beğenilere ve akımlara yanıt verebilmiş farklı müzik türlerinde bestelenen eserlerde kendine yer bulmuş çok yönlü bir çalgılardan birisidir. Barok dönemden günümüze kadar uzanan geniş repertuvarı, kemanın yalnızca teknik kapasitesini değil, aynı zamanda farklı dönemlerin stilistik özelliklerine uyum sağlama yetisini de âdeta ortaya koymaktadır. Yirminci yüzyılın ortalarından itibaren şekillenen çağdaş repertuvar kemanın teknik sınırlarını önemli ölçüde genişletmiş, bu alanda eser üreten besteciler ise icracılardan alışılmışın dışında performanslar talep etmeye başlamıştır. Bu repertuvar, geleneksel ton merkezli anlayıştan uzaklaşarak yeni ve genişletilmiş tekniklerin kullanımıyla klasik keman repertuvarı kuralları dışında farklı ifade biçimlerine yönelmiştir. Döneme ait eserlerin biçimsel düzeni, notasyon kullanımındaki çeşitlilik, sesin özüne ve tınıya yönelen yapılarıyla bu repertuvarı hem icracılar hem de araştırmacılar için merak uyandıran ve incelenmeyi gerektiren bir alan haline getirmiştir. Bu çalışmada, çağdaş repertuvarın sunduğu özellikler ve teknik yenilikler üzerine örnekler verilerek, icracılar için çağdaş dönemde keman repertuvarının farklılıklarına dair gözlemlerin yapılması hedeflenmektedir. Çalışma aynı zamanda, çağdaş eserleri yorumlamak isteyen keman sanatçıları için yol gösterici bir gözlem alanı olmayı amaçlamıştır.