Hece, sa.142, ss.100-106, 2008 (Hakemsiz Dergi)
Bir şairin şiirleri
“tüm şiirleri” başlığı altında basılmış olarak önümüze geldiğinde, şiirin
ortaya çıkış sürecini, bir ömrün müstesna anları içinden süzülüp gelerek değil
de sanki hepsi birden, art arda yazılmış gibi algılama eğilimi içine gireriz. Bu
bir yanılgıdır. Şiir, öykü yazar gibi, roman yazar gibi yazılmaz. Bir şiir
kitabının ortaya çıkması yıllar ister. İlk önce dergilerde görünür şiirler, ardından
zaman içinde birikir yayınlananlar. Derken bir ömür içinde ancak birkaç kitap
çıkar ortaya. En sonunda bunların toplu baskısı gelir: “tüm şiirleri.” Toplu
halde yayınlansalar da, toplu halde yazılmaz hiçbiri. Adım adım, aşama aşama bir
ömrün tanıklığını yaparlar. Gençlik dönemi, olgunluk dönemi, yaşlılık dönemi,
kendi ruhsal halleri ve varoluş biçimleri içinde yansırlar şiire. Şairin yaşam
süresi içinde geçirdiği duygusal, ruhsal ve düşünsel evrim şiirlerinde ifade
bulur. Bu nedenle toplu halde yayınlanan bu şiirlere aynı esin döneminin, aynı
ruh halinin, aynı duygusal durumun, aynı düşünsel tutumun, aynı bedensel
esenliğin şiirleri olarak bakmak yanıltıcı olacaktır. Onların her birisinin
ayrı bir yazgısı, ayrı bir bahanesi, ayrı bir varlık yapısı vardır. Daha
önceden, yazılması düşünülen bir kitabın öngörüsünü taşımazlar. Önceden
kestirilemeyen bir yaşantının, farklı bir esin kuşağının ürünüdür onlar. Tek
tek ortaya çıkan şiirler zamanla kendine özgü doğası ve sesi olan bir ırmağa
dönüşürler; yer yer güçlü, yer yer cılız akışlar oluşturarak.
Erdem
Bayazıt’ın şiirinin toplu baskısına bakarken bunları düşünüyorum, bunlar
geçiyor aklımdan. Üç kitabın birleştirilmesinden oluşan 208 sayfalık bir kitap:
Şiirler. Bir varoluşun içinden çıkmışlar,
bir ömrün tanıklığını yapıyorlar. Acıları ve sevinçleri, umutları ve
kaygılarıyla; bir yaşama tutumu, bir değer ve hayat anlayışıyla. İlk bakışta nicelik
açısından, üretken, çok yazan bir şair karşısında olmadığımızı anlıyoruz, uzun
zaman aralıklarıyla yayınlanmışlar zira. 1972 yılında yayınlanan Sebep Ey, 1958 yılından itibaren yazdığı şiirlerden oluşuyor. İkinci şiir
kitabı olan ve çoğunluğu 70’li yıllarda yazılmış şiiri ihtiva eden Risaleler, ilkinden on yedi yıl sonra,
1989 yılında yayınlanmış. Son şiir kitabı olan Gelecek Zaman Risalesi’nin
yayın tarihi ise 1998. Görülen
o ki, esini bol, kalemi bereketli bir şair değildir Bayazıt. Bunun farkındadır
kendisi de: “Şiir diye/ Bir ömür
tüketerek yazdıklarım/ İki saate okunuyor/ Bundan ucuz ne olabilir/ Havadan
başka” der kitabın hemen başında. Ama “bir ömür tüketerek” ifadesinde, şiir
sanatına verdiği anlam ve değer de ortaya çıkar.
[1] Küçük
hacimli bu üç kitap daha sonra Şiirler
başlığı altında toplanmıştır. Bkz. Erdem Bayazıt, Şiirler, İz yayıncılık, İstanbul, 2008.