Bedia Muvahhit Sokak Bina No 2


Kararmaz Ö., Arslan N.

Docomomo Türkiye ,Türkiye Mimarlığı'nda Modernizmin Yerel Açılımları XVII 2021, İstanbul, Türkiye, 12 - 13 Kasım 2021, ss.25

  • Yayın Türü: Bildiri / Özet Bildiri
  • Basıldığı Şehir: İstanbul
  • Basıldığı Ülke: Türkiye
  • Sayfa Sayıları: ss.25
  • Yıldız Teknik Üniversitesi Adresli: Evet

Özet

Kadıköy İlçesi Osmanağa Mahallesi Bedia Muvahhit Sokak’ta bulunan Bina No.2 tasarlandığı dönemin özgü nitelikleri, kültürel, tarihi ve mimari değeri günümüze taşıması nedeniyle incelenmeye değer bulunan sivil mimari örneklerinden biridir. Bina No.2’nin içerinde bulunduğu parsel doğu ve batı yönlerinde komşu konut blokları, kuzey yönünde (ön cephe) günümüzde araç trafiğine kapalı bir sokak olan Bedia Muvahhit Sokak, güney yönünde (arka cephe) ise 22 numaralı parselle sınırlanmaktadır. Bahçe katı dahil olmak üzere 4 katlı olan yapının; ön ve arka olmak üzere iki bahçesi bulunmaktadır. Yapının bitişik nizamda cephe paylaştığı komşu yapılar 6 ve 5 katlıdır. Binanın bulunduğu sokak araç trafiğine kapalı çıkmaz bir sokak olup kamusal merdivenlerle kota oturarak, doğu yönünde Yoğurtçu Parkı’na açılmaktadır. Yapının kütlesi, büyük ölçüde özgünlüğünü korumaktadır. Bitişik nizamlı olarak yerleşen Bina No2’nin ön ve arka olmak üzere iki serbest cephesi bulunmaktadır. Komşu yapılar ile sınırlandırılmış arka bahçeye – 1 ( bahçe katı) kotundan erişilmektedir. Yapıdaki en büyük serbest açıklık 4.00 metre iken; kat yükseliği 2.95 m’dir. Binanın gabarisi yakın çevresindeki ortalama gabariden düşüktür. Yapı yığma sistem ve mütemadi temelle inşa edilmiştir. İç bölücü duvarlarda ateş tuğla malzemesi kullanılmıştır. Merdiven korkuluklarında kullanılan trabzanlar kilit sitem ile masif ahşap (meşe) malzemeden yerine özgü olarak üretilmiştir. Yapının tasarım öğeleri ve yapım sistemleri Cumuhuriyet Dönemi sivil mimari örneklerinin birçok unsurunu cephe ve plan düzleminde barındırmaktadır. Yapının ortak yaşam alanı ön cephede konumlanırken, mutfak ve ıslak hacimlerle ayrılan özel birimler yapının arka cephesinde yer almaktadır. Yapının sade ve süslemeden uzak kütle ve cephe biçimlenişi hem iç mekanda hem de dış mekanda geometrinin estetik bir araç olarak mimari tasarımda kullanılmasına örnektir. İç mekanda kullanılan malzemeler yer yer değişmiş olsa da yapının ortak alanlarında yer alan merdiven korkuluğu, ahşap işçiliği, zemin kaplamaları, mermer bileşenleri gibi yapısal elemanları korunmuştur. Yapının orijinal tasarımında yer alan çıkmalar, yapıda 2 farklı kat planına neden olmuştur. Yapı sahip olduğu özellikleri ile kültür varlığı olarak tescil edilmemiş olsa da; taşıdığı ve koruduğu özgün mimari değerler ile kayıt altına alınması gereken kültürel bir değerdir.