Akademik Veri Yönetim Sistemi
Docomomo Türkiye ,Türkiye Mimarlığı'nda Modernizmin Yerel Açılımları XVII 2021, İstanbul, Türkiye, 12 - 13 Kasım 2021, ss.25
Kadıköy İlçesi Osmanağa Mahallesi Bedia Muvahhit Sokak’ta bulunan Bina No.2 tasarlandığı dönemin özgü nitelikleri,
kültürel, tarihi ve mimari değeri günümüze taşıması nedeniyle incelenmeye değer bulunan sivil mimari örneklerinden biridir.
Bina No.2’nin içerinde bulunduğu parsel doğu ve batı yönlerinde komşu konut blokları, kuzey yönünde (ön cephe) günümüzde
araç trafiğine kapalı bir sokak olan Bedia Muvahhit Sokak, güney yönünde (arka cephe) ise 22 numaralı parselle
sınırlanmaktadır. Bahçe katı dahil olmak üzere 4 katlı olan yapının; ön ve arka olmak üzere iki bahçesi bulunmaktadır. Yapının
bitişik nizamda cephe paylaştığı komşu yapılar 6 ve 5 katlıdır. Binanın bulunduğu sokak araç trafiğine kapalı çıkmaz bir sokak
olup kamusal merdivenlerle kota oturarak, doğu yönünde Yoğurtçu Parkı’na açılmaktadır.
Yapının kütlesi, büyük ölçüde özgünlüğünü korumaktadır. Bitişik nizamlı olarak yerleşen Bina No2’nin ön ve arka olmak üzere
iki serbest cephesi bulunmaktadır. Komşu yapılar ile sınırlandırılmış arka bahçeye – 1 ( bahçe katı) kotundan erişilmektedir.
Yapıdaki en büyük serbest açıklık 4.00 metre iken; kat yükseliği 2.95 m’dir. Binanın gabarisi yakın çevresindeki ortalama
gabariden düşüktür. Yapı yığma sistem ve mütemadi temelle inşa edilmiştir. İç bölücü duvarlarda ateş tuğla malzemesi
kullanılmıştır. Merdiven korkuluklarında kullanılan trabzanlar kilit sitem ile masif ahşap (meşe) malzemeden yerine özgü
olarak üretilmiştir.
Yapının tasarım öğeleri ve yapım sistemleri Cumuhuriyet Dönemi sivil mimari örneklerinin birçok unsurunu cephe ve plan
düzleminde barındırmaktadır. Yapının ortak yaşam alanı ön cephede konumlanırken, mutfak ve ıslak hacimlerle ayrılan özel
birimler yapının arka cephesinde yer almaktadır. Yapının sade ve süslemeden uzak kütle ve cephe biçimlenişi hem iç mekanda
hem de dış mekanda geometrinin estetik bir araç olarak mimari tasarımda kullanılmasına örnektir.
İç mekanda kullanılan malzemeler yer yer değişmiş olsa da yapının ortak alanlarında yer alan merdiven korkuluğu, ahşap
işçiliği, zemin kaplamaları, mermer bileşenleri gibi yapısal elemanları korunmuştur. Yapının orijinal tasarımında yer alan
çıkmalar, yapıda 2 farklı kat planına neden olmuştur. Yapı sahip olduğu özellikleri ile kültür varlığı olarak tescil edilmemiş olsa
da; taşıdığı ve koruduğu özgün mimari değerler ile kayıt altına alınması gereken kültürel bir değerdir.