Çeviri Üzerine Gözlemler, Seda Taş, Editör, Hiperlink/Hiperyayın, İstanbul, ss.119-150, 2019
Çeviribilimde özne deyince aklımıza gelen iki
konum vardır: ilki uzun zamandır hükümranlığını kırmaya çalıştığımız yazar ve
ikincisi görünür olmaya yüreklendirdiğimiz çevirmen, daha doğrusu okur ve yazar
olarak çevirmen. Çeviribilimi bir sosyal bilim olarak ve çevirmeni ne
yaptığının bilincinde karar sahibi bir özne olarak kabul ettirme mücadelemizde
aslında temel bir çelişki yatar: her şeye muktedir yazar öznesine karşı çıkmak
ama çevirmenin özne konumunu teşvik etmek, bir diğer deyişle yazarın özne
olmasını lanetlerken çevirmenin öznelliğini yüceltme çabamız. Çevirmenin
ikincil konumu çeviribilim tarihi boyunca kuşkusuz çok tartışılagelmiştir. Ne
var ki söz konusu tartışmalar çoğunlukla “görünürlük” daha doğrusu “gürünmezlik”
kavramı üzerinden yürütülmektedir. Buna ek olarak, çeviri sosyolojisinden
alınan “eyleyici”, “alan”, “habitus” gibi kavramlar çevirmenin bir özne olarak
ortaya çıkışına büyük katkıda bulunmuştur. Ancak, çevirmenin bir özne olarak en
çok ortaya çıktığı durum sömürgecilik çalışmaları çerçevesinde olmuştur.
Aslında çevirmenin bir özne olarak kabulü/reddi durumu her ne kadar çok aşikâr
bir tartışma olarak görülse de yukarıda değindiğim bu farklı tartışma
platformlarının arasında hep bir kopukluk olmuş, çevirmen salt kendi olarak
odağa konulmamış da çevirmenin varlık sorunsalı hep disiplinlerarasılığın
taşıdığı yeni çeviribilim argümanlarının içinde kaçınılmaz olarak ortaya
çıkmıştır. Tüm bu tartışmaların sonuçlarını çeviribilim çalışmalarımızda
kullanmaya çalıştığımızda rahatsız edici bir kopukluk ve eğretilikle karşı
karşıya kalmakta olduğumuzu hissedebiliriz çünkü Descartes ile başlayan ve
felsefe, sosyoloji ve psikoloji temel alanlarında yıllardır evrilen
tartışmalardan kopartıp kullandığımız veriler temelsiz birer çeşni gibi
durmaktadır. Bu çalışmanın amacı birçok kuramın temelinde yatan Batı düşünce
geleneğindeki özne kavramının gelişme ve kırılma noktalarına dair bir üst bakış
sunarak çeviribilimde özne ve öznelliğin yerine ilişkin sorgulamalar yapmaktır.