Akademik Veri Yönetim Sistemi
XVIII. MİMARLIKTA SAYISAL TASARIM ULUSAL SEMPOZYUMU 1 – 2 TEMMUZ 2024 | BALIKESİR, Balıkesir, Türkiye, 01 Temmuz 2024, ss.216-240, (Tam Metin Bildiri)
Tasarım proje derslerinde öğrencilerin, tasarımcı düşünce ve davranışlarını öğrenmeleri, fikir, ölçek, malzeme, uygulama ve form gibi unsurları kullanarak tasarım problemlerine çözüm getirmeleri beklenir. Bu derslerde yaratıcılığı kısıtladığı gerekçesiyle doğrudan öğretim yerine, öğrencilerin kendi deneyimlerine dayanarak bilgi inşa etmelerini hedefleyen ve mentörlerin örtük geri bildirimleriyle yönlendirilen yapılandırmacı (constructivist) yaklaşımlar tercih edilir. Ancak, özellikle başlangıç seviyesindeki öğrenciler örtük geri bildirimleri yanlış yorumlayabilir ve yanlış anlamalar öğrenciler arasında yayılabilir. Bu durum, öğrencilerin proje dersinden geçer not alsalar da problemi nasıl çözdüklerini anlamamış olmalarına ve kalıcı bilgi oluşturamamalarına yol açabilir. Bu araştırma başlangıç seviyesindeki (1-4 yarıyıl) mimarlık öğrencilerinin mimari proje derslerinde bilginin ve geri bildirimlerin detaylı ve açıkça aktarıldığı doğrudan öğretim (direct instruction) yaklaşımıyla eğitilmelerinin, başarı düzeylerin nasıl etkilediğini incelemeyi amaçlamaktadır. Kontrol gruplu son test modeli uygulanarak, 27 öğrenci deney (n=14) ve kontrol (n=13) gruplarına ayrılmıştır.
Çalışmada mimarlıkta insan ölçeği konusunun temel eğitimine odaklanılmıştır. Her iki gruba da sadece temel bilgilerden oluşan ve tasarım kalitesiyle ilgili bilgi içermeyen aynı eğitim materyali iki farklı yöntemle aktarılmıştır. Deney grubuna doğrudan öğretim yöntemi uygulanmış olup bu, kısa bir sunum, ardından kısa bir hatırlatma sınavı ve sunumun tekrarından oluşmaktadır. Kontrol grubuna yapılandırmacı yaklaşım uygulanmış olup bu, bilgi arama sürecini küçük ölçekte modellemek üzere geliştirilmiş ve A4 kağıtlara basılmış bilgi föylerinin öğrenciler tarafından çalışılmasından oluşmaktadır. Toplam 40’ süren eğitimden sonra öğrenciler 90’ süren bireysel tasarım çalışması sonucu eskizleri ve yazılı raporlar teslim etmişlerdir. Bulgular, doğrudan öğretim alan deney grubundaki öğrencilerin, kontrol grubuna kıyasla edindikleri bilgileri tasarım önerilerinde kullanma eğiliminde olduğunu göstermiştir
(deney: 13/14; kontrol: 7/13). Sonuçlar istatistiksel olarak anlamlıdır (p=.033) ve etki büyüklüğü orta-güçlüdür (Fc =.445 , p=.021).
Tasarımların kalite puanları arasında (bu değişkeni etkileyen bir eğitim verilmediği için) anlamlı bir fark görülmemiştir. Bu çalışma, mimarlık tasarım stüdyosunda doğrudan öğretim yönteminin, bilgi arama sürecine dayalı yaklaşımdan daha etkili olabileceğini göstererek, yapılandırmacı yaklaşıma dayalı eğitim modellerinin gözden geçirilmesi gerektiğini vurgulamaktadır. Ayrıca, alanyazındaki deneysel veriye dayanmayan yaygın kanının aksine doğrudan öğretimin mimarlık eğitiminde etkili bir yöntem olabileceğini göstermektedir.