Akademik Veri Yönetim Sistemi
Yakın Dönem Türkiye Araştırmaları, cilt.2024, sa.45, ss.169-207, 2024 (ESCI)
Bu makale, bir tarihçi bakış açısından, On Yıllı Harp döneminin (1912-1922) malûl gazilerinin Mütareke’den Cumhuriyet’e uzanan süreçte Türk edebiyatında nasıl temsil edildiklerine odaklanmaktadır. Spesifik olarak roman ve hikâye türündeki metinleri ele alan makale, Türkiye’deki sorunlu malûl gazi algısının bir yandan söz konusu dönemin edebiyatına da yansıdığını, ama diğer yandan bu sorunlu algınının şekillendirici faktörlerinden birinin de bizatihi bu edebî metinlerin olduğunu tartışmaktadır. Bu açıdan makalede başlıca üç sorunun altı çizilmektedir. Bunlardan biri, sakatlara yönelik sağlamcı önyargıların ve militarist motiflerin beslediği eril bakış açısının bir tür kalıp yargı malûl gazi tiplemesi ürettiğidir; bu kalıp yargıda malûl gaziler “ideal erkek asker” imgesiyle uyumsuz addedilir. İkinci sorun, malûl gazi tiplemeleri derinlemesine ve kendi gerçek ve karmaşık kontekstlerinde analiz edilen edebî karakterler olmaktan ziyade, genellikle yazarın ve metnin kendi siyasî-ideolojik gündemi içerisinde vurgulamak istediği başka bir mesajı kuvvetlendirmeye yarayan yan unsurlar olarak kullanılırlar. Üçüncü sorun ise sağlamcı önyargıların bir sonucu olarak, edebî metinlerdeki malûl gazi tiplemeleri, sanki bedensel eksikliklerini “telafi” etmek için buna mecburlarmış gibi, hep olağanüstü işler başarmak zorunda bırakılırlar. Makale ağırlıklı olarak Cumhuriyet’in kuruluş dönemine (1923-1946) odaklanmakla birlikte, toplumcu gerçekçi edebî metinlerle bir mukayese yapma adına 1981’e kadar uzanmaktadır.