Şeyhlik, dervişlik, meydancılık, çavuşluk, nakiplik, derviş çeyizi ve daha birçok kurum ve kavram tekkelerin kapatılmasıyla yok olurken bazı kültür değerleri bu hitamın ardından hayat mücadelesi veriyordu. Tekkelerin müzik mirasını zapt etmede sesleri kaydetmek için teknolojik gelişmeler henüz büyük bir kolaylık ve erişilebilirlik sağlamadığına göre yapılacak tek şey vardı: güfteleri ve besteleri kâğıt üzerine kaydetmek. Bu eserlerin tasnif ve tedkikini vazife edinmiş otoritelerin karşılaştıkları teknik problemlerden biri de Türk musikisi içerisinde özel bir konuma sahip olan durakların tekrar eden bir usûl dairesine oturmayışı ve bunun getirdiği nota yazım zorluğudur. İki sıkı dost Dr. Suphi Ezgi ve Hüseyin Sadettin Arel’in bu noktada önerecekleri Durak Evferi usûlüyle durakları tekrar notalamak, onları zıya tehlikesinden kurtaracak mıdır? Bir şekilde kendi zamanlarına kadar ulaşmış eserler üzerinde yapılan bu cerrahî müdahalelerin durak besteciliğine, icracılığına yahut duraklar da dahil olmak üzere Türk müziğinde serbest usûllü eserlerin yazımına ne gibi etkileri olacaktır? Türkiyat enstitüsü Arel arşivinden çıkan orijinal notalar ışığında durak formunun ve Durak Evferi usûlünün serencamı bu tebliğde yeniden ele alınacaktır.