Türkiye Estetik Kongresi, Ankara, Türkiye, 23 - 25 Mayıs 2019, ss.75-76
Çağdaş sanatın artan ilgi alanlarından biri, sanat kurumlarının düzenlediği sergilerle
hafızaya dayalı tarihsel bilgiyi arşivlemeleri, yeniden değerlendirmeleri ve
yorumlamalarıdır. Çalışmanın amacı, çağdaş sanat kurumlarının sergi pratiklerinde arşiv
malzemesini kullanmaları ile kurumsal dönüşüm ilişkisinin anlaşılmasına katkıda
bulunmaktır. Bu amaç ile doktora sırasında yapılan L’Internationale organizasyonu üyesi
altı sanat kurumunun örneklendirildiği “Çağdaş Sanat Kurumlarının Sergi Pratiklerinde
Arşivin Kullanımı” başlıklı araştırmanın bulgularından faydalanılmıştır. Bu çalışma,
kurumsal eleştirinin eleştiri kurumuna dönüşerek arşiv aracılığıyla nasıl yeni
kurumsallaşmaya hizmet ettiği sorusuna sergi pratikleri üzerinden cevap aramaktadır.
Çağdaş sanat kurumları, arşivleme pratiğiyle çeşitli kurumsal eleştiri ve kamusal sanat
pratiğine dair belgeleri bünyesinde tutmaktadır ve bu belgeler kurumun kendisini
sorgulamaya, araştırmaya ve tartışmaya açık bir alana dönüştürmektedir. Çağdaş sanat
kurumları bu belgeleri, kurumun dışarıdan değil içeriden dönüşebileceği anlayışıyla
demokratikleşme sağlamak üzere sergilerinde sunmaktadırlar. Bu sunuş hem küratöryel
niyetlerin hem de kurumsal reformun bir sonucudur. Çalışma, sanat kurumlarına karşı bir
eleştiri olarak kamusal alanda üretim yapmayı seçmiş sanatçıların ve yapıtlarının,
kurumların arşivine kabulüyle ve kurumların arşivinin şeffaflaşmasıyla yeni kurumsalcılık
bağlamında diyalektik sanat kurumları modelinin nasıl işlediğine açıklık kazandırmaktadır.
One area of increasing interest in contemporary art is the reconsideration,
reinterpretation and archiving of historical knowledge based on memory through
exhibitions, organized by art institutions. The aim of this study is to contribute to a better
understanding of the relationship between institutional transformation and the use of
archival materials in the exhibition practices of contemporary art institutions. For this
purpose, six art institutions which are members of L'Internationale organization are
exemplified by utilizing the findings of the research titled “The Use of Archives in
Exhibition Practices of Contemporary Art Institutions" carried out during Ph.D. This study
seeks to answer the question of how institutional criticism transforms into criticism
institutions and serves the new institutionalism through archives. Contemporary art
institutions, with the practice of archiving, contain various institutional criticism and
documents of public art practice, and these documents transform the institution itself
into an open area to questioning, research and discussion. Contemporary art institutions
present these documents in their exhibitions to provide democratization with the
understanding that the institution can be transformed from the inside and not from the
outside. This presentation is a result of both curatorial intentions and institutional reform.
The study clarifies how the model of dialectical art institutions works in the context of
new institutionalism with the acceptance of artists and their works in public space as a
criticism against art institutions and the transparency of institutions' archives.