Bu yazı, Türkiye’de yeni yeni gelişen göçmen küçük işletme sahipleri yazınına, Hatay’ın Samandağ, Defne, Kırıkhan, Reyhanlı ve Antakya ilçelerinde yapılan alan çalışmasını Bourdieu’nun alan kuramını işlemselleştirerek  katkıda bulunmayı  amaçlamaktadır. Araştırmanın  temel  sorusu,  farklı  ilçelerin demografik   ve   sosyo–kültürel  yapısının  Suriyeli  mültecilerin  küçük  işletme  deneyimlerini  nasıl etkilediğidir. Saha çalışması, saha gözlemleri, 30 küçük işletmecinin yanı sıra Hatay’ın ilçelerinde bulunan Esnaf ve Sanatkârlar Odası ile Antakya Ticaret Odası’ndan 4 yetkiliyle yapılan derinlemesine mülakatlardan oluşmaktadır. Bugüne kadar birçok çalışmada elde edilen bulguların, alanın ve ilçelerin yapısını  hesaba  katmadığı,  sadece  Suriyeli mültecilerin  girişimcilik  stratejilerine, özelliklerine, oluşturdukları ve sahip oldukları sermaye türlerine odaklandığı görülmüştür. Bu tür araştırmaların bütünlüklü ve ilişkisel bir araştırma ortaya koyamayıp, girişimcilerin alanla ilişkili olarak karşı laştıkları zorlukları  ve  bunların  üstesinden  gelmek  için  geliştirdikleri  stratejileri  ve  adaptasyon  süreci farklılıklarını anlamaktan uzak kaldığı da bir gerçektir. Bu bağlamda Türkiye’deki Suriyeli esnaflar yazınında oluşan kolaycılığa kaçan genellemeci, farklı yerel etkenlere bağlı olarak oluşan dinamikleri, deneyimleri ve “entegrasyon” stratejilerini gözden kaçıran eğilimler bu çalışmada eleştirilmektedir.